هر آنچه عکس و پوستر از بازیگران و فوتبالیستها داشتم روی دیوار اتاقم..همه را کندم!
و ریختم بیرون!
بدم می آمد ازشان!
حالا من با آدمهای جدیدی آشنا شده بودم که برایم تازگی داشتند.
عکسهایشان را به نوبت چسباندم روی دیوار..
+هنوز هم مزین کرده اند خانه پدرم را..
شهید چمران..همت..علم الهدی..همت..کاوه..رفیعی..
و یک عکس از امام و حضرت آقا..
همه متعجب بودند از رفتارهای من!
در طول6ماه 180 درجه تغییر کرده بودم!
نمیتوانستند هضم کنند اطرافیان و خانواده! اول چادر و بعد مقنعه چانه دار و بعد راهیا نور و بعد عکس شهدا و جدیدن هم ساق دستی که تاروی دست را هم میپوشاند!
و چادری که می گذاشتمش روی مقنعه یعنی مقنعه دیده نمیشد!
رفته بودم توی خط عرفان!
دائم در حال خاطره گویی بودم بین بچه های کلاس!
خاطرات راهیان نور را برایشان تعریف میکردم! از دستم خسته شده بودند!
و داشتم می افتادم از آن طرف بام و افتادم...
ان شاء الله ادامه دارد...
92-11-1